رو به رویم بنشین و لبخند بزن. اگر دوست داری! ...

نه!

نشستنت را نمی گویم ، لبخند زدنت را می گویم.

برای من فرقی نمی کند که خندان باشی یا ترش رو. دوست دارم که باشی.

همه جورش را قبول دارم‌. بمان... بمان ، نرو، بنشین رو به روی من تا لبخندت ...

نه!

تا بودنت را ثبت کنم هر جور که باشد .

چه خندان ، چه ترش رو.

من عکسها را تا آنجا دوره می کنم که نگاه تو چشمهایم را پر کند.

نگذار عکسها فقط خاطره های دور باشند.

بمان تا دوباره خاطره بسازیم.