روشن به طلوعِ خود، جهان کن خاتون!

    هــــــــر صبحِ مرا ترانه خان کن خاتون!

                  لبخندو غزل، نان و بغل، چای و عســـل

                              صبحانه یِ عشق، نوش جان کن خاتون! ..

 

شهراد میدری